கதை:

மிகுதியான காம சிந்தனைகளின் ஆக்கிரமிப்பால் மனநோயால் பாதிக்கப்பட்ட ஒரு மனிதனின் கதை. அவர் தன்னைப் பற்றியும் தன்னைச் சுற்றியுள்ள சமுதாயத்தைப் பற்றியும் தனக்குத் தானே பேசிக் கொள்கிறார். அவருடைய தாய் அவரை நினைத்து அழுவதையும், மருத்துவர்கள் அவரை இம்சிப்பதாயும், நண்பர்கள் அவரை பரிகாசம் செய்வதையும், ஏன் இவர்கள் எல்லோரும் இப்படி என்னை வதைக்கிறார்கள்? நான் படிக்கும் காலத்தில் இருந்ததைப் போல இவர்கள் இல்லையே? ஏன் என்னிடம் இப்படி நடந்து கொள்கிறார்கள் என்று தன்னைத் தானே கேட்டுக் கொள்கிறார். அடிக்கடி அம்மா "உனக்கு ஒன்னுமில்லப்பா, நீ நல்லா ஆயிடுவே" என்று சொல்லும்போது நல்லா ஆகுறதுன்னா என்ன அர்த்தம்? இப்போ எனக்கு என்ன ஆயிடுச்சு? என்று பரிதாபமாய் நம்மைப் பார்த்து கேட்கிறார்!

இதன் மூலம், ஒவ்வொரு மனிதனும் தன்னுடைய சுய சிந்தனைகளை ஒளித்தும், மறைத்தும் எவ்வளவு போலியான வாழ்க்கையை வாழ வேண்டியிருக்கிறது. எந்த வித பயமும் இல்லாமல் சிந்திப்பவனை இந்தச் சமுதாயம் மனநோயாளி பட்டம் கட்டி விடுப்படுகிறது. இது தான் ஆசிரியர் உணர விரும்பிய கருத்தா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை..ஏன் என்றால் எனக்குப் புரிந்தது இது தான்.

நவீன நாடகம், புதுக் கவிதை, கலைப் படங்கள் எல்லாம் ஒரே வரிசையில் இருப்பவை என்று நினைக்கிறேன். அவரவர்க்கு புரிந்த்தை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டியது. இது மிகச் சிறந்த கவிதை என்று ஒருவர் சொல்லி நாம் படித்தால், அந்தக் கவிதை அவருக்குத் தந்த அனுபவம் நமக்குக் கிடைக்காமல் இருக்கலாம். அதனால் அந்தக் கவிதை நம்மைப் பொறுத்தவரை நல்ல கவிதை கிடையாது! [நம்மைப் பொறுத்தவரை!] அவ்வளவு தான்..

15 வருடமாய் கூத்துப் பட்டரையில் இருப்பவர் ஜெயராவ். தெலுங்கர். நல்ல உயரம், மாநிறம், பாரதி மீசை. நக்கலான சிரிப்பு, நினைத்தபோதெல்லாம் கண்களில் கண்ணீர், திடீர் திடீரென்று மாறும் முகபாவனைகள் கொண்டு ஒரு நிஜ மனநோயாளியை நம் கண் முன்னே நிறுத்திகிறார். குறை என்று சொன்னால், கதைப் படி அந்த மனநோயாளி ஒரு பிராமணர், இவருடைய உடலமைப்பும், தமிழும் கதாப்பாத்திரத்துடன் ஒட்டவில்லை. இவர் தமிழ் பேசியது ரஜினிகாந்த் தமிழ் போன்றதொரு பிரமை எனக்கும், என்னோடு வந்த நண்பருக்கும் ஏற்பட்டது! இவர் ஊனமுற்ற குழந்தைகளுக்காக "தியேட்டர்ஸ்" என்ற ஒரு அமைப்பை ஏற்படுத்தி அந்தக் குழந்தைகளும் இது போன்ற பொழுது போக்க நிகழ்ச்சிகளில் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொள்ள வழி வகை செய்கிறார். வாழ்க!

நவீன நாடகங்களையும், கலைப் படங்களையும் எல்லோரும் பார்ப்பதில்லை; அது எல்லோருக்கும் புரிவதில்லை என்பது என் கருத்து. ஹே ராமைப் பார்த்து விட்டு என் நண்பன் ஒருவன், கமல் என்னடா சொல்ல வர்றாரு? காந்தியும் முஸ்லீம்ன்றாரா? என்று ஒரு குண்டைத் தூக்கிப் போட்டான்! எப்படி அப்படிப் பட்ட ஒரு கருத்து அவனுக்கு அந்தப் படத்தில் தோன்றியதோ எனக்குப் புரியவில்லை. ஆனால் ஒரு ஊரில் ஒரு ராஜா என்று ஆரம்பமாகும் கதைகள் என்றோ வழக்கொழிந்து விட்டன. ஒருவேளை இன்று யாராவது அப்படி எழுதினால், அட இது என்ன புதுசா இருக்கே ஆரம்பமே என்று சிலர் படிக்கலாம்.

நான் கவனித்த ஒரு முக்கியமான விஷயம், இந்த மாதிரி நாடகங்களில், படங்களில், கதைகளில் ஒரு சிறு நகைச்சுவை வந்தாலும், கொஞ்சம் அளவுக்கதிகமாகவே சிரிக்கிறார்கள். இதே ஒரு சாதாரண நாடகங்களில், படங்களில், கதைகளில் வந்தால் அவர்கள் இப்படிச் சிரிப்பார்களா என்று சந்தேகம் தான். இதெல்லாம் ஒரு ஜோக்கா என்று ஒரு வரியில் குறை சொல்லிச் சென்று விடுவார்கள். இங்கு சிரிப்பதற்குக் காரணம், நான் இந்த நாடகத்தை உன்னிப்பாகப் பார்க்கிறேன். இந்த நாடகம் எனக்கு மிகச் சுலபமாகப் புரிகிறது என்று பிறருக்குத் தெரியப்படுத்திக் கொள்ளத் தான் போலும். இல்லையென்றால், பக்கத்தில் உட்கார்ந்து விழுந்து விழுந்து சிரித்துக் கொண்டிருக்கும் சதாசிவம் மாமா, என்னங்கானும்? பையன் என்னமா ஹாஸ்யமா நடிக்கிறான், பேசுறான், நீர் சிரிக்கவே மாட்றீரே? அவன் என்ன பேசினான்னு புரியலையோ என்று இதற்கும் ஒரு பெரிய ஹாஸ்யத்தை சொன்னது போல் சொல்லிச் சிரிப்பார் என்ற பயம் என்று நினைக்கிறேன்.

நாடகத்திற்குப் பிறகு கோபிகிருஷ்ணன் எழுதிய ஒரு நூலின் ஆங்கிலப் மொழிபெயர்ப்பு [தலைப்பு social work, asocial work, anti social work என்று நினைக்கிறேன்] வெளியிடப்பட்டது.

வித்தியாசமான அனுபவம். நன்றி பிரசன்னா!

பின்குறிப்பு:யாரோ ஒரு வலைப்பதிவாளர் மழையில் நனைந்ததைப் பற்றிய பதிவு பிரசன்னாவை ரொம்பவே பாத்தித்திருக்கிறது. நீங்களாவது உருப்படியாய் இந்த நாடகம் பத்தி உங்க பதிவுல எழுதுங்க என்றார். பிரசன்னா நீங்க சொன்னபடி செஞ்சுட்டேன்.

நாள் முழுவதும் அவர் யாருடனும் அதிகம் பேசுவதில்லை. காதில் ரகசியம் சொல்வது போல் தான் அவரிடம் எல்லோரும் பேசுவார்கள். இவரும் அப்படித் தான் பதில் சொல்வார். அவருடைய வேலை அப்படி.

அன்று வெள்ளிக்கிழமை. வீடெங்கும் தேடியும் ஒரு குழந்தையையும் காணோம். என்னடி? ஒருத்தரையும் காணோம், வழியிலே போறவாளுக்கு தத்து கொடுத்துட்டியா என்ன? அதனால ஒன்னும் கெட்டுப் போகலை; நீ மாவை அப்படியே போட்டுட்டு வா, 1 குழந்தைக்கு ஏற்பாடு பண்ணி புடலாம் என்றார் நக்கலாய்.

இப்படி பேசிப் பேசியே ஒரு காம்பவுண்ட் பூரா சேத்தா இருக்க வேண்டிய தொகை நம்ம வீட்ல மட்டும் வாழுது. நேத்தைக்கு இப்படித் தான், ஏம்மா இங்கே நீங்க டியுஷன் ஏதுனா சொல்லித் தரேளா? என் புள்ளை படிக்கவே மாட்டேங்கிறான் என்று ஒரு பொம்மனாட்டி கேட்டுட்டா? அடக் கருமமே, நீங்க இந்தத் தெருவுக்குப் புதுசா? இதெல்லாம் நான் பெத்ததுகள்மா என்று சொல்லும்போது எனக்கு வெக்கம் புடுங்கித் தின்றது..உங்களுக்கென்ன? என்றார் சீதா தேவி.

சரி, சரி கோவ்சுக்காதே, எங்கே கொழந்தைகள்?இன்னைக்கு வெள்ளிக்கிழமைன்னா, பக்கத்து வீட்ல ஒலியும் ஒளியும் பார்க்க போயிருப்பா! இப்போ தான் நான் கொஞ்சம் நிம்மதியா இருக்கேன், உங்களுக்கு பொருக்காதே..பிள்ளைகளா அது? பிசாசுகள் என்னா கத்து கத்துறதுகள்..உங்களுக்கென்ன நீங்க காலையில போனா ராத்திரி தான் வர்றேள், இதுகளை கட்டிண்டு மாரடிக்கிறது நான் தானே? கொழந்தைகள்னா அப்படி தாண்டி இருப்பா..குழந்தைச் சத்தம் இல்லாத வீடு என்ன வீடுன்னேன்? பேசிக் கொண்டிருந்தவருக்கு திடீரென்று தன் வேலை ஞாபகம் வந்தது..

மெல்லிய குரலில் ஒருவர்:

சார், சித்திரப் பாவை எங்கே இருக்கு?
2வது கப்போட்ல 3வது ராக்ல இருக்கும் பாருங்கோ! அகிலனோடது எல்லாம் அங்கே தான் இருக்கும்.

யாரோ இரண்டு பேரை பாத்து மிரட்றார், அதுவும் மெல்லிய குரலில்! என்ன இது லைப்ரேரியா இல்லை உங்க வீடா? இப்படி எல்லாம் சத்தம் போடக் கூடாது இங்கே! படிக்கிறதுன்னா இங்கே இருங்கோ இல்லை தயவுசெய்து இடத்தை காலி பண்ணுங்கோ!

அப்பா என்று 8 குழந்தைகளும் ஒரே ராகத்தில், அது அவரைப் பொறுத்தவரை ராகம், நம்மைப் பொருத்தவரை காட்டுக் கத்தல் கத்திக் கொண்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்தன..அவருக்கு காதில் தேன் பாய்ந்தது!

ஆண்: நான் மலரோடு தனியாக ஏன் இங்கு நின்றேன்
என் மகராணி உனைக் காண ஓடோடி வந்தேன்

பெண்: நீ இல்லாமல் யாரோடு உறவாட வந்தேன்
உன் இளமைக்குத் துணையாக தனியாக வந்தேன்!

ஆண்: நீ வருகின்ற வழி மீது யாருன்னைக் கண்டார்
உன் வளை கொஞ்சும் கை மீது பரிசென்ன தந்தார்
உன் மலர்க் கூந்தல் அலைபாய அவர் என்ன சொன்னார்
உன் வடிவான இதழ் மீது சுவை என்ன தந்தார்!

பெண்: பொன் வண்டொன்று மலரென்று முகத்தோடு மோத
நான் வளை கொண்ட கையாலே மெதுவாக மூட
என் கருங்கூந்தல் கலைந்தோடி மேகங்களாக
நான் பயந்தோடி வந்தேன் உன்னிடம் உண்மை கூற!

ஆண்: நான் மலரோடு தனியாக ஏன் இங்கு நின்றேன்
என் மகராணி உனைக் காண ஓடோடி வந்தேன்

பெண்: நீ இல்லாமல் யாரோடு உறவாட வந்தேன்
உன் இளமைக்குத் துணையாக தனியாக வந்தேன்!

எத்தனை கருத்தாழமிக்க பாடல். காதலன் என்று சொல்லிவிட்டு, அந்தப் பெண்ணின் மீது சந்தேகப் படலாமா என்ற கேள்வியெல்லாம் கேட்காமல் பாட்டை
கேட்டால்..[சீதாவையே சந்தேகப்பட்ட ராமன் இருந்த இடம் தானே இது..]

அந்தப் பெண் பாரதியில் புதுமைப் பெண்ணாக இருக்க முடியாது..அப்படி இருந்திருந்தால், போடா நீயுமாச்சு உன் காதலுமாச்சு என்று தூக்கி எறிந்து விட்டு
போயிருப்பாள்! பழைமை ஊறிய பெண்ணாகவும் இருக்க முடியாது..அப்படி இருந்திருந்தால், கண்ணைக் கசக்கிக் கொண்டு காதலனின் காலில் விழுந்திருப்பாள்!
இரண்டு பேருக்கு இடைபட்டவளாய் இருப்பவள் இவள்!

சந்தேகக் கண் கொண்டு நோக்கும் காதலனை நோக்கி சங்கீதமாய் தக்க பதிலளிக்கிறாள் இவள்! இதில் எனக்கு ரொம்பப் பிடித்த வரி "உன் இளமைக்குத்
துணையாக தனியாக வந்தேன்!" ஆஹா! ஒரு வரியில் காதலும் காமமும் இவ்வளவு அழகாகச் சொல்ல முடியுமா என்ன? அவள் தனியாக வருவது அவனுடைய
இளமைக்குத் தானே துணை!!

கவியரசு கவியரசு தான்..ஆமா, பாட்டு நான் புரிந்து கொண்ட கருத்தைத் தானே சொல்கிறது? என் சிறு மூளைக்கு எட்டாத வேறு கருத்திருந்தால், அதை
யாராவது தெரிவித்தால் மகிழ்வேன்!

கொஞ்சம் இருங்க! இந்தக் காலத்து பாட்டு ஒன்னு கேக்குதே?!

கட்டு கட்டு கீரக் கட்டு
புட்டு புட்டு ஆஞ்சுப்புட்டு
வெட்டு வெட்டு வேரவிட்டு
ஓ! பப்பைய்யா?

திருவிளையாடல் செண்பகப் பாண்டியன் ஸ்டைலில்:

ஆஹா! அற்புதமான பாட்டு! ஆழ்ந்த சொற்கள்! தீர்ந்தது சந்தேகம்! யாரங்கே...

[குறிப்பு: நான் இந்தக் காலத்து எல்லா பாட்டுக்களையும் குறை சொல்லவில்லை!]

நான் சென்னையிலிருந்து மதுரை செல்லும் ரயிலைப் பற்றி எழுதப் போவதில்லை. நான் மும்பை எக்ஸ்பிரஸ் பார்த்ததன் விளைவாக இந்தப் பதிவு! இது அதைப் பற்றிய விமர்சனப் பதிவுமல்ல. சமிபகாலங்களில் கமல் நடிக்கும் அனைத்துப் படங்களும் சர்ச்சைக்குள்ளானது நாம் எல்லோரும் அறிந்ததே..அதைப் பற்றிய என் எண்ணங்களும், கேள்விகளும் தான் இந்தப் பதிவு!

படத்திற்கு தமிழில் பெயர் சூட்டுங்கள் என்று சில அரசியல்வாதிகள் கூச்சலிடுவதும், இந்தக் கதைக்கு இப்படித் தான் பெயர் வைக்க முடியும் என்று சினிமாக்காரர்கள் மல்லுக்கு நிற்பதும் இன்று சகஜமாகிவிட்டது. நாட்டில் ஆயிரம் பிரச்சனைகள் இருக்கின்றன, அதை விட்டு விட்டு, அரசியல்வாதிகள் இதை ஒரு பிரச்சனை என்று பொழுது கழிப்பது சரியாகப் படவில்லை தான்..ஆனால்...

இவர்கள் சொல்வதற்கேற்ப வீம்புக்கென்றே கலைஞர்கள் படத்தின் தலைப்பை தேர்ந்தெடுக்கிறார்களோ என்றும் சில சமயம் தோன்றுகிறது. அரசியலை விட மக்களுக்கு சினிமாவும், சினிமாக் கலைஞர்களையும் பிடிப்பதால் எல்லோரும் சினிமாப் பக்கம் சேர்ந்து விடுகிறார்கள் என்பது என் எண்ணம்.

விருமாண்டி!

சண்டியர் என்ற பெயர் ரவுடியைக் குறிப்பதாகவும், ஒரு ஜாதியைச் சேர்ந்தவர்களை வீரமாகக் காட்டி, மற்றவரை கோழையாகச் சித்தரிப்பதாகவும், வன்முறை மேலோங்கி இருப்பதாகவும் பல குற்றங்கள் சாட்டப்பட்டு கமல் ஒரு வழியாக விருமாண்டி என்று மாற்றினார்! இந்தச் சண்டையே அந்தப் படத்திற்குத் தேவையான விளம்பரத்தைத் தேடித் தந்தது. கமல் அந்த அரசியல்வாதிக்கு எதிராகப் பேசும் பொழுது இது தூக்கு தண்டனை தடை செய்ய வேண்டும் என்ற ஒரு நல்ல கருத்தை வலியுருத்தும் படம், இதில் வன்முறை அறவே இல்லை என்று மார்தட்டிச் சொன்னார்! ஆனால் படத்தைப் பார்த்தவர்களுக்குத் தெரிந்துருக்கும் அது எத்தனை பொய் என்று..அந்தப் படத்தில் வன்முறை இல்லை என்றால், கமலுக்கு வன்முறை என்றால் என்னவென்றே தெரியவில்லை என்று அர்த்தம்! அது எனக்குப் பெரும் அதிர்ச்சியாகவே இருந்தது. நான் பெரிய கமல் ரசிகனாக இருந்தாலும், என்னால் அதை ஜீரணிக்க முடியவில்லை. எந்த ஒரு பத்திரிக்கை விமர்சனத்திலும் படத்தில் வன்முறை அதிகம் என்று சொன்னதாய் எனக்கு ஞாபகமில்லை!! தேவர் மகனை விட, ஹேராமை விட இதில் தான் எனக்கு வன்முறை அதிகமாய் பட்டது..

மும்பை எக்ஸ்பிரஸ்!

இப்பொழுது இந்தப் படம்! கமல் வீம்பாக இது கதைக்கேற்ற பெயர், இதை மாற்ற முடியாது என்று படத்தை வெளியிட்டு அதுவும் நன்றாக ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் என் கேள்வி..

ஒரு குழந்தையைக் கடத்தும் கதைக்கு ஏன் அவர் மும்பையை தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும்? அந்தக் கதையை சென்னையில் சொல்ல முடியாதா? கேட்டால், அந்தக் காரெக்டரின் பெயர் மும்பை எக்ஸ்பிரஸாம், ஏன் சென்னையில் இந்தக் காரெக்டர் இருந்து அதற்கு பாண்டியன் எக்ஸ்பிரஸ், பாண்டியன் விரைவுவண்டி என்று வைத்தால் என்ன? முதலில் அந்தக் காரெக்டரின் பெயர் மும்பை எக்ஸ்பிரஸ் என்று ஏன் வந்தது? அதைப் பற்றி கமல் படத்தில் ஒன்றும் சொல்லவில்லையே..

என் கேள்வி படத்திற்கு தமிழில் தலைப்பு வைப்பதைப் பற்றி அல்ல, அந்தப் படத்தை மும்பையில் தான் எடுக்க முடியும் என்று அவர் ஏன் தீர்மானித்தார் என்று எனக்கு விளங்கவில்லை..சென்ற வார விகடனில் சுஜாதா அவர்கள் இந்தப் படத்திற்கு சரியான தலைப்பே வைக்கப் பட்டிருக்கிறது என்று சான்றிதழ் தருகிறார்.

என்ன தான் சினிமா என்ற மாய உலகில் நாம் மயங்கிக் கிடந்தாலும், கூச்சலிடும் அரசியல்வாதிகளை விடுங்கள், நியாயம் என்று ஒன்று இருக்கிறதே..ஒரு justification வேண்டாம்?

என்னடா இவன், ரஜினியையும் குறை சொல்றான், கமலையும் குறை சொல்றான், இவன் உண்மையில் யார் ரசிகன் என்றால்; உண்மையில் நான் சினிமாவின் ரசிகன்!

எல்லா பெண்களுமே அழகாய் தெரியும் வயதில் ஏற்பட்ட தொடர்பு அது..இன்று வரை தொடர்கிறது. ராஜி! அவரை விட 3 வயது மூத்தவள். அன்பான கணவன், அழகான குழந்தைகள்..ஒரு ரயில் பிரயாணத்தின் சந்திப்பு, இத்தனை ஆண்டுகள், இத்தனை அந்நியோன்யமாய் மாறி விடும் என்று அவர்களுக்கு அப்போது தெரியாது. மனசாட்சிக்கு பயந்தவர்கள் இருவரும், ஆனால் பயந்து கொண்டே தப்பு செய்தவர்கள், செய்கிறவர்கள் இருவரும்!! ஊருக்கு அது தப்பு; அவர்களுக்கு அது நட்பு!

பல நாட்களுக்குப் பிறகு அவளின் அழைப்பு வந்திருக்கிறது இன்று! காலையில் எழுந்ததிலிருந்து அவளின் நினைவு. இதயம் வேகமாக அடித்துக் கொண்டது. இன்று காலையில் அலுவலகத்திற்கு ·போன் செய்து விடுப்பை சொல்லி இருந்தார். கற்பகத்திடம் தன் சினேகிதன் வெளியூரிலிருந்து வந்திருப்பதாகவும், அவனைப் பார்த்து விட்டு சாயங்காலம் வருவதாகவும் சொல்லி ஆகிவிட்டது. அவள் ஏன் எதற்கு என்று அவரை நச்சரிப்பதே இல்லை. வெளியிலே கண்டதை சாப்பிடாதீங்க! உங்களுக்கு ஒத்துக்காது என்கிறாள். ஆண்களுக்கு உலகம் தான் வீடு; பெண்களுக்கு வீடு தான் உலகம்! இவளையா நாம் துரோகம் செய்கிறோம் என்று அவர் நினைக்கவே இல்லை; அது "எல்லாம்" முடிந்த பிறகு இன்று இரவு வர வேண்டிய சிந்தனை. அப்போது இதைப் பற்றி நினைத்து வருந்திக் கொள்ளலாம் என்று ஒத்தி வைத்துக் கொண்டார்! அனுபவிக்கும் வரை சதையே அண்டம்; முடிந்தபின் சதையானது பிண்டம்!

அழைப்பு மணி அழுத்தி விட்டு காத்திருந்தார். அந்த ·ப்ளாட்டின் மயான அமைதி அவரையே கூர்ந்து கவனிப்பதாகப் பட்டது. அது அவரை மேலும் உறுத்தியது. ராஜியை நினைத்துக் கொண்டு மறுபடி மணி அழுத்தக் கை எடுத்த போது, கதவு திறக்கப்பட்டது; ராஜி! தும்பை நிற பூ போட்ட புடவையில் உள்ள பூக்களுடன் அவளும் இன்று தான் மலர்ந்ததைப் போலிருந்தாள்! அவர் வரும்பொழுதெல்லாம் அவள் புடவை அணிவது வழக்கம்! உள்ளே அழைத்து கதவடைத்தாள்! அதற்குப் பிறகு நடந்தது அவர்களுடைய அந்தரங்கம்!

ராஜனின் முகத்தில் தேஜஸ் கூடியிருந்தது..ஆனால் அவர் ஒத்தி வைத்திருந்த கவலை அவரைச் சூழ்ந்தது. கற்பகத்தை நினைத்து வழி நெடுக கண் கலங்கினார். இனி அவர் ராஜியை அடுத்த முறை சந்திக்கும் வரை அந்தக் கவலை அவரை வாட்டும்..அவருக்கு இத்தனை வருஷத்தில் அது பழகி விட்டிருந்தது. அந்தச் சிற்றின்பத்தில் அப்படி என்ன இருக்கிறது? கேவலம் அதற்காக என்னையே நம்பி இருப்பவளை துரோகம் செய்வது..சே! நான் எத்தனை இழிவானவன்! அவருக்கே அவரை நினைத்து அருவருப்பாய் இருந்தது..ஆனால், வாழ்வு முழுவதும் இந்தச் சுமையை அவர் சுமக்கத் தயாராய் இருந்தார்!

நினைவுகளுடன் போராடிக் கொண்டே வீட்டு வாசலில் வந்து நின்றார். சத்தம் செய்யாத கதவைத் திறந்து உள்ளே நுழைந்தவர், கண்ணில் பட்டது; அங்கே தன் தம்பி முறை கொண்ட ஒருவனுடன் உதடுடன் உதடு சேர்த்து தன்னை முழுவதுமாய் அவனுக்கு அர்ப்பணிக்க எத்தனிக்கும் கற்பகம்! ராஜி, தான் உள்ளே நுழைந்தவுடன் கதவடைத்தது ஏனோ ஞாபகம் வந்தது.

பதட்டப்படாமல் வெளியே வந்தவர், கதவைத் திறந்தால் சத்தம் வருமாரு ஒரு சிறு பலகையை சத்தம் வராமல் வைத்து விட்டு, இந்தச் சுமையையும் தன் வாழ்வு முழுவதும் சுமக்கத் தயாராகி நடந்தார்! குளிர்ந்த காற்று அடித்தது; இதமாக இருந்தது!!

புத்தாண்டு பிறந்து 2வது நாளில் புத்தாண்டு பிறந்ததன் பயனடைந்தேன். நீங்கள் யூகிப்பது சரி தான்..சந்திரமுகி பார்த்தாகிவிட்டது! பிறவிப் பயன் இந்த முறையும் எய்தியாகிவிட்டது!

எல்லோரும் படம் பார்த்தால் விமர்சனம் எழுதுகிறார்கள். பிரதம ரஜினி ரசிகனான நான் எழுதா விட்டால் எப்படிஎன்று நீங்கள் வருத்தப்படும் முன்..இதோ!

பி வாசு கதை எழுதி ரஜினிக்கு சொல்வதற்கு முன்னரே தமிழ்நாட்டில் அனைவருக்கும் கதை தெரிந்து விடுகிறது. [ரஜினிக்குத் தெரிகிறதோ இல்லையோ!] இப்படி இருக்கும்போது, படம் வந்து 5 நாள் ஆன பிறகு படத்தின் கதையை சொல்வது சிறுபிள்ளைத்தனம்! இருந்தாலும் அந்த சிறுபிள்ளைத்தனத்தை ஒரு சிறு வரியில் செய்து விடுகிறேன்!

ஜோதிகா மீது வரும் சந்திரமுகி என்ற பேயை சைக்கியாட்ரிஸ்ட் ரஜினி விரட்டுகிறார்!

ஜோதிகா யாரு? ரஜினி ஏன் அவளை பேய்கிட்ட இருந்து காப்பாத்துறார் என்றெல்லாம் நீங்கள் கேட்டால், நீங்க இப்பொவே ஆட்டையில இருந்து விலகிக்கலாம்!

சரி, சரி..விமர்சனத்துக்கு வர்றேன்! முதலில் படத்தின் நிறையை பார்ப்போமா?

ரஜினி, ரஜினி & ரஜினி :

3 வருடங்களுக்குப் பிறகு இளமையாய் திரும்பி இருக்கிறார் ரஜினி. அவருடைய பழைய படங்களின் பாணியில் காலை மட்டும் முதலில் காட்டி சண்டைக் காட்சியில் அறிமுகமாகிறார். மனிதன் படத்தில் முதலில் செந்தில் காலைக் காட்டுவார்கள். ரசிகர்கள் ரஜினி தான் என்று நினைத்து உற்சாக மிகுதியில் கையைத் தட்டுவார்கள், பார்த்தால் செந்தில் வருவார்!! அந்த ஞாபகம் தான் வந்தது..

ரொம்பவும் அடாவடி, ஆர்ப்பாட்டம் எதுவும் இல்லை. தான் உண்டு தன் வேலை உண்டு என்று வந்து போகிறார்! ரொம்பவே அடக்கி வாசித்திருக்கிறார். தானும் பஞ்ச் டயலாக் பேசினால், எங்கே விஜய் ரசிகர்கள் விஜயை காப்பி அடிப்பதாக சொல்லி விடுவார்களோ என்று நினைத்து விட்டார் போல..

ஜோதிகா :

சாதரண படத்திலேயே முகத்தில் ஏதாவது குறும்புத்தனம் செய்வது ஜோதிகாவின் இயல்பு. இதில் பேய் பிடித்து ஆட்டும் வேடம் என்றால், கேட்கவா வேண்டும்..எல்லோரையும் ஒரு ஆட்டு ஆட்டுகிறார்!

வித்யாசாகர் :

எளிமையான இசையில், ரஜினிக்கே உரிய பாணியில் அற்புதமாய் செய்திருக்கிறார். நிச்சயமாக தேவுடா இவர் பக்கம் சூடுவார்! யாரு எஸ்பிபியா பாடுவது..எத்தனை நாளாச்சு சார்! தத்திந்தோம் பாட்டு பழைய இளையாராஜாவை ஞாபகப்படுத்துகிறது! ரஜினி ரசிகர்கள் இன்னும் இவர் வீட்டை பதம் பார்க்காததிலிருந்தே தெரிகிறதே, பாட்டு சூப்பர்னு!!

ரஜினியின் காஸ்ட்யும்ஸ் : [செளந்தர்யாக்கு ஒரு ஓ போடுங்க!]

குறிப்பாய் யாரும் ரஜினி படத்தில் லாஜிக் பார்ப்பதில்லை..அதேபோல், ஒரு சைக்யாட்ரிஸ்ட் இப்படி எல்லாம் ட்ரஸ் பண்ணுவாரா என்று கேட்காவிட்டால் அமோகமாய் உடை வடிவமைத்திருக்கிறார் செளந்தர்யா!

ரஜினியின் மேக்கப் [லாங், மிட்] :

கவனிக்க! லாங், மிட் ஷாட்டில் ரஜினி அழகாக இருக்கிறார்!

இனி குறைகள் :

ரஜினி வடிவேலு சீப் காமெடி :

காமெடி செய்வதற்கு ரஜினியே போதும், இதில் வடிவேலு வேறு இருக்கிறாரே என்று நினைத்தால், ஒன்றிரன்டு காட்சிகளைத் தவிர மற்ற எல்லாம் கேவலமான இரட்டை அர்த்த வசனங்களாய் இருந்தது பெருத்த ஏமாற்றம்!

அங்கங்கே உதைக்கும் லாஜிக் :

சைக்கியாட்ரிஸ்ட் எப்படி பேய், பிசாசை எல்லாம் நம்புகிறார், நயந்தாராவை எப்போதும் கடுப்படித்திக் கொண்டிருந்தாலும் அவர் ரஜினியை ஏன் விரும்புகிறார், எதற்கு தேவை இல்லாமல் அந்த வில்லி வருகிறார், ஜோதிகாவிற்குத் தான் பேய் பிடித்திருப்பதாக ரஜினி கூறும் போதும் சில காட்சிகள் லேசாக உதைக்கிறது! [யாராவது படத்தைப் பார்த்து விட்டு எனக்கு இந்தக் கேள்விகளுக்கு விடை அளியுங்கள்!]

ரஜினியின் மேக்கப் [க்ளோசப்] :

முகத்தில் பௌடர் பூசலாம், பௌடரிலேயே முகம் இருக்கக் கூடாது. ஜோதிகாவை விட ரஜினிக்குத் தான் அதிகம் லிப்ஸ்டிக் போட்டிருப்பார்களோ என்று தோன்றுகிறது! ரஜினியை க்ளோஸப்பில் காட்டும்போது, மேடைக்கு மேடை [அபிநயா க்ரூப்!] ரஜினி போல் வேடம் போற்று சுற்றுவார்களே, அவர்களைப்போலவே உள்ளது!

படத்தைப் பொறுத்தவரை கடைசி அரை மணி நேரம் தான் விறுவிறுப்பாக இருந்தது! எப்படியோ ரஜினி படம் வந்தால் சரி! என்ன சொல்றீங்க?

தான் யானை இல்லை, குதிரை என்று மறுபடியும் நிரூபித்திருக்கிறார் ரஜினி!! [யானை குதிரை மாட்டர் எல்லாம் உங்களுக்குத் தெரியும்னு நினைக்கிறேன்!]

மறுபடியும் அவள் தான். அவனுக்கு பெருமை தாங்க முடியவில்லை. இருக்காதா பின்னே, இன்றைய இளஞர்களின் கனவு தேவதை ஒரு நாளைக்கு இத்தனை தடவை இவனுக்கு ஃபோன் செய்தால், யாரா இருந்தாலும் இப்படி ஒரு மிதப்பிலே இருக்கத் தானே செய்வாங்க!

சொல்லு! [கவனிக்க: ஒருமையில வந்து ரொம்ப நாளாச்சு!] என்றான்.
ஒன்னுமில்லை, ஷாட் முடிஞ்சது. சும்மா தான் பண்ணேன். நீ என்ன பண்றே? என்றாள்.
சத்தியமா உன்னை நினைக்கலை, என் வேலைய பாத்துட்டு இருக்கேன்!!
இது தான்டா, எனக்கு உன்கிட்ட புடிச்சதே, எத்தனை பேரு எனக்கு ஃபோன் பண்ணி ஜொள்ளு விட்றான் தெரியுமா?
உன்னால மட்டும் எப்படி இப்படி இருக்க முடியுது? இப்படி இருக்குறவன் எனக்கு ஏன் ஃபோன் பண்ணே?
காதல் படம் பார்த்தேன், நல்லா நடிச்சிருந்தே, உன்னை பாராட்டனும்னு தோனுச்சு!
எப்படியோ உன் நம்பர் கிடைச்சது. சரி பண்ணிப் பாப்போமேன்னு பண்ணினேன். இதை நான் உன்கிட்டா 10789 தடவை சொல்றேன்.
நான் உன்னை ரொம்ப படுத்துறேனோ?
சே, சே! காதல் சந்தியா கிட்ட பேச கசக்குதா என்ன?
உன்கிட்ட பேசுறேன்னா அம்மா கூட ஒன்னும் சொல்ல மாட்றாங்க. அன்னைக்கு நீ வீட்டுக்கு வந்தேல்லே, அம்மாக்கும் உன்னை ரொம்ப புடிச்சு போச்சு! அது எப்பிட்றா, பொண்ணு..அம்மான்னு சகட்டு மேனிக்கு எல்லாத்தையும் மயக்கிட்றே?
எனக்கு என்னமோ நான் பிரபலாமானவன் மாதிரியும் நீ என்னோட ரசிகை மாதிரியும் தோனுது!
நீ சொன்னாலும் சொல்லாட்டியும் நான் உன் ரசிகை தான்!
டேய் ஆபிஸுக்கு லேட் ஆகலை?
யாரு க்ராஸ்டாக்? என்றான்.
எனக்கு ஒன்னும் கேக்கலையே என்றாள்.
எந்திரிப்பா, ஆபிஸுக்கு போகனும்ல?
அட இது அம்மாவாச்சே, இங்கே எங்கே வந்தா?

தம்பி டேய்! எந்திரி மணி பாத்தியா? என்று கடிகாரத்தைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தாள் அம்மா. அவன் கையில் செல்ஃபோன் இல்லை. 8:30 மணி வெயில் சுல்லென்று முகத்தில் அடித்து உண்மை சுடும் என்றது!!

சந்தியாவின் நம்பரை ஒரு முறை மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டான்! இன்னைக்கு எப்படியாவது ஃபோன் பண்ணிடனும்!

இரவு மணி 8:37 நிமிஷம், 36 நொடி! நம்பரை அடித்தான். வயிற்றை ஏதோ செய்தது..

கேன் ஐ டாக் டு சந்தியா? சந்தியா இருக்காங்களா?
சந்தியா தான் பேசுறேன்.
[வயிறு ஜிவ்வென்றது!]
எல்லாரும் சொல்றது தான். மேடம் நான் உங்க ரசிகன். என் பேர் கூட முருகன் தான். நீங்க ரொம்ப நல்லா நடிக்கிறீங்க!
தேங்க்ஸ் ங்க! [சலிப்புடன்!]
நான் ஆர்ஸ்ல மார்க்கெட்டிங் எக்ஸியுக்யுட்டா இருக்கேன்!
ஓ!
என்ன உங்க அடுத்த படம் வரலையா?
மலையாளத்துல ஒரு படம் முடிச்சுட்டு இன்னைக்குத் தான் வந்தேன்.
உங்க அடுத்த படம் யார் கூட?
ரோஜா கம்பைன்ஸ்க்காக ஒரு படம் பண்றேன்!
யார் டைரக்டர்?
சசி!
உங்க வீடு எங்கே மேடம்?
வடபழனி
ஒகே மேடம்! பாய்!
ஓகே!
டொக்..

முதல் முறையே அவளைக் கவர நாள் முழுவதும் பேசிப் பார்த்து வைத்திருந்தது மறந்ததை நினைத்து அவனைத் திட்டிக் கொண்டான்!

இன்னைக்கு 39வது ஜொள்ளு என்று ஃபோனை ஆஃப் செய்தாள் காதல் சந்தியா!

நான் - சார், வண்டியை பேக் பண்ணனும்.
அவர் - எங்கே போகனும்?
நான் - சென்னை
அவர் - சென்னைக்கெல்லாம் பேக் பண்ணத் தேவையில்லை. உங்ககிட்ட பணம் நிறைய இருந்தா சொல்லுங்க பேக் பண்ணலாம்.
நான் - அய்யோ அப்படி எல்லாம் இல்லை சார்.
அவர் - அப்போ இந்த ஃபாரத்தை ஃபில் பண்ணி வண்டியை ரயில்ல ஏத்துங்க.

என்ன தான் படித்தவர்களாக இருந்தாலும் அரசாங்க விண்ணப்பத்தை ஒரே முறையில் யாரிடமும் கேட்காமல் பூர்த்தி செய்வது என்பது கஷ்டம் தான் போலும். ஒரு விண்ணப்பத்தில் எழுதி அடித்து, இன்னொரு விண்ணப்பத்தை அந்த அரசாங்க அதிகாரியிடம் வாங்கிக் கொண்டேன். இந்த முறை விண்ணப்பத்துடன் முறைப்பையும் இலவசமாக தந்தார்!

வாங்கி பூர்த்தி செய்து உள்ளே போகும்போது அந்த முறைத்தவர் மட்டும் இருந்தார். அந்த முதல் நபர் இல்லை. அவர் ரிடையர்ட் ஆக இன்னும் 5 நாள் இருக்கும் என்று தோன்றியது. குல்லாய் அணிந்து வெள்ளை தாடி வைத்திருந்தார். நல்ல வாட்டசாட்டமாய் இருந்தார். இப்படி எல்லாம் அவரை வர்ணித்து நேரத்தை வீணாக்கப் போவதில்லை. நேரா விஷயத்துக்கு வர்றேன்.

அவர் - வண்டி மதிப்பு என்ன?
நான் - 46,000 வாங்கினேன்.
அவர் - இந்த பணத்துக்கு இன்சுரன்ஸ் போட்டா நிறைய பணம் கட்ட வேண்டி வரும்.
நான் - இல்லை, நான் போன வருஷம் வாங்கும்போது அந்த விலை.
அவர் - அப்போ, இப்போ ஒரு 10,000 ரூபாய் இருக்குமா?
நான் - நோ, நோ..36,000 இருக்கும்.
அவர் [மறுபடியும்!] - அந்த விலைக்கு கணக்கு போட்டா 650 ரூபாய் வருது. நான் அட்ஜஸ் பண்ணி போட்றேன்.
நான் [சந்தேகத்துடன்!] - இல்லை பரவாயில்லை, என்ன வருதோ போடுங்க, நான் கட்டிர்றேன்.
அவர் [நான் சொல்வதை கேட்காமல்] - 400 ரூபாய் வருது, 450 கொடுங்க!
நான் - ஆனா நீங்க 400 ரூபாய் தானே ரசீத்ல எழுதி இருக்கீங்க?
அவர் - நான் அட்ஜஸ் பண்ணியிருக்கேன்ல?
நான் - நான் உங்களை அட்ஜஸ் பண்ண சொல்லவே இல்லையே சார். என்ன வருதோ அதைப் போடுங்க, நான் பணம் கட்ட தயாரா இருக்கேன். ஸாரி எனக்கு லஞ்சம் கொடுக்க இஷ்டமில்லை. தயவு செய்து லஞ்சம் வாங்காதீங்க!
அவர் - [தலை தாழ்த்திக் கொண்டு] சரி சரி 400 ரூபாய் கொடுத்துட்டு போங்க..[அவரால் என்னை நேருக்கு நேர் பார்க்க முடியவில்லை!]

ஒரு வழியாய் ரசீதை வாங்கிக் கொண்டு வண்டியில் ஏற்றச் சென்றேன். ரயிலில் வண்டியை ஏற்ற ஒரு பலகை கூட இல்லை..4 பேர் அந்த வண்டியை ஆளுக்கு ஒரு கை தூக்கி ரயிலில் வைத்து விட்டு ம்ம்..கொடுங்க சார் என்று ஏதோ கொடுத்து வைத்தது போல் கேட்டார்கள். தலையெழுத்து என்று ஒரு 20 ரூபாய் நோட்டை நீட்டினேன். என்னா சார், சைக்கிளா தூக்கி வச்சோம், 100 குடு சார் என்றான் ஒருவன், இத்தனை பேரு எப்படி இந்த 20 ரூபாய் எடுத்துக்குறது என்று சட்டம் பேசினான். 4 பேரு கையை கொடுத்துட்டு 100 ரூபா கேட்டா எப்படி என்று சண்டைக்கு போனேன். வேணும்னா இதை வாங்கிக்குங்க என்றேன். அதற்கு அவர்கள் போ சார், போ..என்றார்கள். கடைசி வரை அந்த 20 ரூபாயை அவர்கள் வாங்கவில்லை. மகனே, 20 ரூபாயா நீட்றே, நாளைக்கு உன் வண்டிய பாரு என்பது போல எல்லோரும் ஒரு பார்வை பார்த்தனர்.

இடம் : சென்னை சென்ட்ரல்

ஒரு போலிஸ் தூரத்தில் அமர்ந்திருக்கிறார். யாரோ ஒருவன் நான் அங்கு சென்றவுடன் உங்க வண்டியா, ஒரு 30 ரூபா கொடுங்க என்ட்ரி பாஸ் போடனும் என்கிறான். அவனிடம் ரயில்வே ஊழியன் என்ற எந்த அடையாளமும் இல்லை. வேறு வழியின்றி கொடுத்தவுடன் வண்டியை இறக்கிவிட்டு பெட்ரோல் இருக்கா சார்? ஒரு சொட்டு இருந்தாலும் 2500 ரூபா ஃபைன் என்று பயமுறுத்துகிறான். நானும் பெட்ரோல் ரிசர்வில் இருந்ததால் எடுக்கவில்லை.

வண்டியைப் பார்த்தேன். இடது பக்க கண்ணாடியைக் காணவில்லை. வண்டி ஸ்டார்ட் ஆகாத படி வயரை புடுங்கி விட்டிருந்தார்கள்!! அந்த நேரத்தில் அன்பே சிவம் படத்தில் மாதவன் கமலிடம் பேசும் காட்சி ஞாபகம் வந்தது..

"இப்பொ எல்லாம் மனுஷனுக்கு பசிச்சா மனுஷனையே அடிச்சு சாப்பிட்றான் சார்! எனக்கும் தான் பசிக்குது!" என்பார் அப்பாவியாய்! அதே நிலையில் நானும் நின்று கொண்டிருந்தேன். இதெல்லாம் சும்மா விடாதீங்க, கம்ப்ளயன்ட் பண்ணுங்க என்றார் ஒரு பிராமண பெரியவர். அதற்கு அந்த பையன் சார், நான் சொல்றதைக் கேளுங்க, முதல்ல வெளியே போக பாருங்க..இதுல எல்லாம் மாட்டுனீங்கன்னா தேவையில்லாத பிரச்சனை தான் வரும் என்றான். வண்டியில் பெட்ரோலும், அந்த 2500 ரூபாய் ஃபைனும் என் கண் முன்னே வந்து சென்றது..என் மீதே எனக்கு வெறுப்பாய் இருந்தது..

அந்தப் போலீஸ் அந்தப் பையனிடம் நீயே பார்த்து முடிச்சுடு என்று எஙகளை விட்டு விட்டார். வெளியே வந்தவுடன் அந்தப் பையனுக்கு 300 ரூபாய் அழ வேண்டி இருந்தது! சே! பெட்ரோல் இல்லையென்றால் அவர்களை உண்டு இல்லையென்று ஆக்கி இருக்கலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டாலும், அப்படி என்ன செய்து விட முடியும் என்னால் என்ற உண்மையும் உணர்ந்தேன். 2500 என்று வரும்போது நானும் என் நேர்மையை கை விட வேண்டி இருக்கிறது. நிச்சயமாக 2500 தானா என்று கூட எனக்குத் தெரியாது. இந்த மாதிரி இடங்களில் நம்மை அறியாமல் ஒரு பயம் வந்து தொற்றிக் கொள்வது இயற்கை ஆகிவிட்டது!

இவர்களைப் பற்றி புகார் கொடுக்கப் போனால் அங்கேயும் ஒரு ஏஜன்ட் வந்து சார், நீங்களா புகார் கொடுக்கனும்னா லேட் ஆகும், எனக்கு ஒரு 50 ரூபா தள்ளினீங்கன்னா காரியம் ஜரூரா நடக்கும் என்று சொன்னால் கூட ஆச்சர்யமில்லை!!

கஜினி முகமது 18 முறை முயன்று வென்றதைப் போல் நானும் பல முறை முயன்று ஒரு வழியாய் சென்னை மண்ணில் விழுந்து விட்டேன்! பட்டணத்தில் பிழைக்க வருவது ஒன்றும் புதிதில்லை. ஆனால், கிராமத்தில் விவசாயம் படுத்து பட்டணத்திற்கு பிழைக்க வரும் ஒரு குடியானவனைப் போலில்லாமல் சாஃப்ட்வேர்கள் செழித்து வளரும் பெங்களூரை விட்டு நான் சென்னைக்கு பிழைக்க வந்தது தான் இங்கு கவனிக்கப்பட வேண்டிய விஷயமாக்கும்.

நிக்க சொல்ல..[நிற்க தான் சென்னைத் தமிழில்]

இப்போ நான் சென்னை காக்னிஸன்ட் டெக்னாலஜி சொலுஷன்ஸ் ல குப்பை கொட்டிகினு இருக்கேன்! அம்புட்டு தான்ப்பா...

அப்பாடா வேர்க்கிறது!

என்ன சொல்லிட்டு இருந்தேன், ரெண்டு பேர் பார்வையும் மோதிச்சா, நான் அவளைப் பாக்காத மாதிரி திரும்பிட்டேன். இப்படி எத்தனை நேரம் அவ என்கிட்ட இருந்தும் நான் அவகிட்டயும் தப்பிக்க முடியும் சொல்லுங்க. இந்த தடவை நானும் அவளும் நேருக்கு நேர் பாத்துகுட்டோம். அட என்ன..இது என்னைப் பாத்து சின்னதா சிரிக்கிறாளே..

ஒருவேளை எனக்கு தெரிஞ்ச பொண்ணா, நானே இந்த ஊருக்குப் புதுசு, இவளுக்கு என்னை எப்படி தெரியும்? ஒருவேளை லூசோ? சே, சே..ஆளைப் பாத்தா அப்படி தெரியலையே..லூசா இருந்தா இந்த மாதிரி இடத்துல எல்லாம் எப்படி வர முடியும்?

பதிலுக்கு சிரிக்கிறதா வேணாமா, பொம்பளை சிரிச்சா போச்சு பொகையிலெ விரிச்சா போச்சுன்னு சொல்வாங்களே, இப்போ சிரிப்பா, அப்புறம் பக்கத்துல வந்து உக்காருவா, எனக்கு ரொம்ப போர் அடிக்குது, கொஞ்சம் கம்பெனி கொடுங்கன்னு கேப்பா, அப்புறம் ·போன் நம்பர் கேப்பா, அப்படியே பைக் ல எங்களை எல்லாம் கூட்டிட்டு போக மாட்டீங்களாம்பா, ரிங் ரோட்டுக்கு போவோம் அங்கே தான் யாரும் இருக்க மாட்டாங்கன்னு ஆசை காட்டுவா, அவளோட ஆளுங்க அங்கே ஏற்கனவே வந்திருப்பாங்க, கழுத்துல கை வச்சி என்னோட செயின், ப்ரேஸ்லெட், பணம், செல் ·போன் எப்படி எல்லாத்தையும் புடுங்கிட்டு, மூடு சரியில்லேன்னா கொன்னுட்டும் போயிடுவாங்க, சரி அப்படியே அவ அந்த மாதிரி பொண்ணா இல்லைன்னாலும், நல்லா கொஞ்ச நாள் பேசிட்டு, பைக்ல சுத்திட்டு, நீ இல்லாம என் வாழ்க்கை நிறைவடஞ்சுருக்காதுடா புஜ்ஜி [செல்லமா கூப்பிட்றாளாம்!]ன்னு சினிமா டயலாக் எல்லாம் பேசிட்டு, அமேரிக்கா மாப்பிள்ளை வந்தவுடனே, ஒரு பொண்ணு உங்ககிட்ட சிரிச்சு பேசிறக்கூடாதே, உடனே உங்களையே நெனச்சு உருகுறான்னு நெனச்சுக்குறது, "பாய்ஸ் ஆர் சிக்"னு சொல்லிட்டு போயிட்டே இருப்பா...இந்த பொண்ணுங்களுக்கெல்லாம் இதானே வேலை..நாட்ல எத்தனை நடக்குது, எதுனா நடந்தா அவ அழுதா போதுமே ஊரே கூடிடும், நான் சொல்றதையா கேப்பாங்க..

எனக்கு எதுக்குங்க இந்த வம்பெல்லாம்...னு

அனாவசியமா கண்டதெ நெனைக்காம நானும் அவளைப் பாத்து சிரிச்சேன். அடா, அடா..அவளோட அந்த முட்டை கண்ணுல தான் என்ன ஒரு உற்சாகம், துள்ளல்..அட போங்க நீங்க வேற, நாங்க என்ன உங்களை மாதிரியா, எங்க ரெண்டு பேர் வயசைக் கூட்டினாலே ஒரு 5 அல்லது 6 தான் இருக்கும்..இதுல அவளைப் பாத்து சிரிக்கிறதுக்கு எனக்கு என்ன பயம் சொல்லுங்க?

அந்தத் தெருவே ஏதோ பாகிஸ்தானில் இருப்பது போன்ற ஒரு பிரமையை ஏற்படுத்தியது..அலாவுதீன் மெட்டல்ஸ், மொய்தீன் ·பர்னிச்சர்ஸ் இப்படியான விளம்பரப் பலகைகளும் குர்தா பைஜாமா, குள்ளாய் அணிந்து தாடியுடன் திருபவர்களைப் பார்த்தால் அந்த பிரமை ஏற்படுவது இயற்கை தானே? மசூதியிலிருந்து சாலை வரை வரிசை நீண்டிருந்தது..ஆண்களின் வரிசை தனி, பெண்களின் வரிசை தனி. சொற்பமான ஆண்கள் நிற்பதைக் கண்டவுடன் அவனுக்கு கொஞ்சம் நிம்மதி.

தாய்மார்கள் ஜாதி மதம் தெரியா, யாரைப் பார்த்தாலும் புன்னகை பூக்கும் குழந்தைகளுடன் நின்றனர். குழந்தைகள் பிறரைப் பார்த்து சிரிப்பதைப் பார்த்து குழந்தைகளின் தாய்மார்களுக்குத் தான் எத்தனை குஷி! என்ன ஒரு பெருமை அவர்கள் முகத்தில். இதோ ஆண்களின் வரிசையில் அவனுக்கு முன்னால் நிற்பவரும் கூட ஒரு அழகான குழந்தையுடன் தான் நிற்கிறார். அந்தக் குழந்தை இந்த உலகத்தையே தன்னுள் உள்ளிழுத்துக் கொள்ளும் ஆர்வத்துடனும், ஆவலுடனும் சுற்றும் முற்றும் பார்க்கிறது.. சினிமா தியேட்டருக்குப் போனால் அந்தப் பெண் வரிசையில் நிற்க வேண்டும், மசூதிக்கு வந்தால் அந்த ஆண் வரிசையில் நிற்க வேண்டும் என்று அவர்களுக்குள் ஒப்பந்தம் போலும்! குழந்தையை தன் கணவனிடம் ஒப்படைத்து விட்டு காத்துக் கொண்டிருக்கிறாள். அது முஸ்த·பாவின் கடையை மறைப்பதால் அவர் "இந்தாம்மா ஒரு ஓரமா நில்லுங்க? இப்படி கடைய மறைச்சுட்டு நின்னா நான் எப்படி வியாபாரம் பார்க்கிறது? என்னம்மா, தெனம் உங்களுக்குச் சொல்ல வேண்டியிருக்கு" என்று சலித்துக் கொள்கிறார். நான் அங்கன நிக்கிறேன் என்று கணவனிடம் ஒரு இடத்தைக் காட்டி அவள் சென்று விட்டாள்.

அந்த இடத்தில் அவன் ஒரு மார்க்கமாய் தான் இருந்தான்..கலைந்த கிராப்பும், ஏதோ ஒரு வித்தியாசமான துணியில் அரைக்கை சட்டையும், இன்றைய நாகரீகத்திற்கு ஏற்ப ஒரு அரை நிஜாரும் அணிந்திருந்தான்.. அவன் ஊரில் ஓய்வாய் இருக்கும்போது இப்படித் திரிவது தான் வழக்கமாம். நல்ல நாகரீகம்! அவனைப் பார்த்தால் யாருமே ஒரு கிளார்க் என்று சொல்ல முடியாது தான். "இந்தாம்மா, இங்கே வரிசையில் நிக்கிறவங்க எல்லாம் மனுஷங்களா தெரியலயா? ஏதோ நேரா போறே! வரிசையில் வாம்ம..6 மணியில இருந்து நிக்கிறோம்!" "நான் ஒன்னும் உள்ளே போலைம்மா சாமி இருக்காறான்னு பாத்தேன்! அவ்வளவு தான்.." தொடங்கி விட்டது தாய்மார்களின் சச்சரவு. அவனுக்கு எரிச்சலாய் வந்தது..தன் அம்மாவைத் தேடி முறைத்தான்..அந்தப் பார்வை "எதுக்கு என்னை இங்கே எல்லாம் கூட்டிட்டு வர்றே" என்பது போல் இருந்தது.. இதற்குள் இன்னொரு பெண் "எனக்கு 2 பஸ் புடிச்சு போகனும்மா, கொஞ்சம் என் பொண்ணை விடுங்களேன்!" என்று கெஞ்சினார். "ஆமா நீ தான் 2 பஸ் புடிச்சி போனும், நாங்க திரும்பினா வீடு வந்துரும்..போம்மா சும்மா!" என்றாள் எரிச்சலுடன்! இந்த முறை அவன் முறைக்க அவள் தாய் அங்கு இல்லை.. கூட்டத்தில் குழந்தைகள் அழத் தொடங்கின.."மாமா பாரு" என்று இவனைக் காட்டி குழந்தைகளின் அழுகையை நிறுத்த முயற்சிகள் நடந்து கொண்டிருந்தன..இவனும் வேண்டா வெறுப்பாய் குழந்தைக்கு சிரிப்புக் காட்ட முகத்தில் கோமாளித்தனம் செய்ய முயற்சித்தான்..பயனில்லை! குழந்தையின் தாய் தான் சிரித்தாள்! குழந்தை பயந்து மேலும் அழுதது..

அதற்குள் உள்ளே போன ஒவ்வொருவரும் முகத்தில் தண்ணீர் வழியவும், சிலர் புது கருப்புக் கயிருடனும் வெளியே வரத் தொடங்கினர். அவனுக்கு முன் 3 ஆண்கள் தான் இருந்தார்கள். அவனுக்கு தான் குழந்தையாய் இருந்த போது, இங்கு வந்ததும், எதிர்பாராமல் முகத்தில் தண்ணீர் அடித்ததும், அதற்காக அழுததும் ஏனோ ஞாபகம் வந்தது. திடீரென அவன் பேரைச் சொல்லி அவன் தாய் அழைத்ததும் திரும்பிப் பார்த்தான்..அவள் "இந்த பொண்ணை உன் பக்கத்துல நிறுத்திக்கிறியா, ரொம்ப தூரம் போகனுமாம்" என்று ஒரு சிறுமியை அனுப்பி வைத்தாள். அவன் "எனக்கென்ன யாரும் ஒன்னும் சொல்லைலன்னா சரி தான்" என்று பெண்கள் பக்கம் பார்த்தான். அவனுடைய கோமாளித்தனத்தைக் கண்டு சிரித்த அந்தப் பெண் அவனுடைய நிலையைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள். எல்லோரையும் ஒழுங்காய் வரிசையில் வருமாறு சத்தம் போட்டுக் கொண்டிருந்தவள் அவனை ஏனோ முறைப்பது போல் அவனுக்குத் தோன்றியது.

இப்போது அந்தச் சிறுமி மட்டும் தான் அவனுக்கு முன்னால் இருந்தாள். பெண்கள் வரிசையில் இருப்பவர்களை மந்திருத்துக் கொண்டிருந்தார் அவர். அவரே தான்..தான் சிறுவனாய் இருந்த போது யார் மந்திருத்துக் கொண்டிருந்தாரோ, அவரே தான்..இன்னும் மந்திருத்துக் கொண்டிருக்கிறார். காலம் அவருடைய தாடியை சலவை செய்திருந்தது! அதே மாதிரி கையில் தண்ணீர் எடுத்து எதிர்பார்க்காத போது ஏதோ முணுமுணுத்து விட்டு முகத்தில் அடித்தார். ஆனால் அந்தக் குழந்தை அழவே இல்லை..கொஞ்சம் ஆச்சர்யப்பட்டுப் பார்த்ததோடு சரி! பழக்கப்பட்ட குழந்தை போலும். அந்த சிறுமிக்கு முடிந்தவுடன் அவன் உட்கார்ந்தான். எதுவும் கேட்கவில்லை...கையில் தண்ணீர் எடுத்தார். அவன் எதிர்பார்க்கத் தொடங்கினான். அடுத்த நொடி முகத்தில் தண்ணீர் தெளித்து 1 ரூபாய் என்றார். அவன், தண்ணீருக்கா? மந்திரத்துக்கா என்று புரியாமல் 1 ரூபாய் கொடுத்து விட்டு எழுந்தான். முகத்தை துடைத்துக் கொண்டே வெளியே வந்தான். திருஷ்டியும், பிறர் கண்பட்டதும் துடைத்துக் கொள்வதாய் நினைத்துக் கொண்டான்.

திருஷ்டி கழிப்பதில் மத வேற்றுமை பாராட்ட வேண்டியதில்லை என்று சொல்லி மசூதிப் புறாக்கள் பறந்து சென்றன..இதற்காகவாவது இந்த மாதிரி மூட பழக்க வழக்கங்கள் இருக்கட்டும் என்று அவனுக்குத் தோன்றியது!

சின்ன இடையும்
சிக்கென்ற உடையும்
கடந்தகாலம்
சிம்ரனுக்கு..

எனக்குத் தெரியாதா? நான் சிம்ரனுக்கு எழுதினால் ஜோதிகாவுக்கு எழுது என்று அடுத்த comment போடுவீர்கள்..முந்தித் தருவது எந்தன் சிறப்பு!!

ஆதி முதல்
அந்தம் வரை
பாதி பயல் ஜொள்ளுவது
ஜோதிகா

யாருப்பா அது சினேகாவுக்கு எழுதச் சொல்றது? இனிமே நான் Clerihew பக்கம் தலை வச்சி படுத்தா என்னன்னு கேளுங்க!!

ஐம்பதாவது பதிவு!
[profile ல 45 காட்டினா நான் பொறுப்பில்லை..வேணும்னா எண்ணிப் பாத்துக்குங்கோ!! ஆமா!]

க்ளரிஹ¤ [Clerihew]

சென்ற வாரத்துக்கு முந்தின வார விகடனில் கற்றதும் பெற்றதும் தொடரில் க்ளரிஹ¤ [Clerihew!] என்ற ஒன்றை சுஜாதா அறிமுகப் படுத்தி இருந்தார்.

ஒரு க்ளரிஹ¤ என்பது எப்படி இருக்கு வேண்டுமென்றால்:

1. 4 வரி கவிதை
2. ஒரு பிரபலமானவரை கேலி செய்து
3. Rhyming ஆக இருக்க வேண்டியது ரொம்ப முக்கியம்!

அவ்வளவு தான்..எங்கே எழுதுங்கன்னுட்டார்! அவருக்கென்ன...

அவர் வாக்கு தான் நமக்கு வேத வாக்காச்சே..ஏற்கனவே 1 வரிக் கதைகள், Sudden Fiction கதைகள், ஹைக்கூ கவிதைகள் என்று பல அரிதாரங்களை பூசிக் கொண்டு சுற்றிய எனக்கு இது என்ன பெரிய விஷயமா...[ஆடாதடா..ஆடாதடா..மனிதா! ரொம்ப ஆடினென்னா அடங்கிடுவே மனிதா..!! ஆமா ஏன் இந்த பாட்டு இப்போ நினைவுக்கு வருதுன்னு புரியலையே!]

சரி ஒரு பிரபலமானவரை கேலி செய்ய வேண்டும், அவ்வளவு தானே..உடனே பத்மாசுரன் ஆகிவிட்டேன்..வரம் கொடுத்தவர் தலையிலேயே கையை வைத்தேன்!

விடிவு காலம் பிறக்காத
அரசியலுக்காக
ஓட்டு இயந்திரம் கண்டுபிடித்தார்
சுஜாதா!

முடிஞ்சது க்ளரிஹ¤! சரி இதை நம்ம எங்கே விகடனுக்கெல்லாம் அனுப்புறது என்று நினைத்து தேசிகனாரை கனக்டினேன்.. [phone sir!] அவர்கிட்ட இதைப் பத்தி சொல்லி,
சார், நீங்க எப்படியும் சென்னை போய் சாரைப் பாப்பீங்கள்ல..இது சரியான க்ளரிஹ¤ ஆ என்று கேட்டு வாருங்கள் என்றேன்! அவரும் Big மனது பண்ணி சாரிடம் கேட்டு வந்தார். [சுஜாதாகிட்ட என் writing போயிருச்சாக்கும்! நான் லேசுபட்டவன் இல்லங்கானும்!!] சுஜாதா சார், "பரவாயில்லையே இந்த பிரதீப் பையன் வரம் கொடுத்தவன் தலையிலேயே கைய வச்சுட்டானேன்னு" சொல்லி, "என் நண்பர் தேசிகனின் நண்பர் பிரதீப் எழுதிய க்ளரிஹ¤ இது" என்று அடுத்த கற்றதும் பெற்றதுமில் வரும் என்று காலை, பகல், சாயந்திரம், இரவு என்று பல கனவு கண்டு கொண்டிருந்தேன்!

தேசிகன் சென்னையிலிருந்து திரும்பியதும், என்ன சார், என்னோட விஷயத்தை சார்கிட்ட சொன்னீங்களான்னு கேட்டேன்! அதுக்கு அவர், "சொன்னேன்..இது தப்புன்னு
சொல்லிட்டாரு..rhymingஆ இல்லையே..4 வரியும் rhyming [rhyming தமிழ் வார்த்தை என்னப்பா!??!] இருக்கனுமாம்" என்று சொல்லி இருக்கிறார். நான் துளி கவலை படனுமே..Never! எப்படியோ நம்ம எழுத்து சார் வரைக்கும் போயிருக்கேன்னு சந்தோஷப்பட்டேன்! [எனக்கென்னமோ, இந்த celebrities எல்லாம் வானத்துல இருந்து குதிச்சவாளோன்னு ஒரு சந்தேகம்!]

ரொம்ப ரொம்ப நன்றி தேசிகன்!!

சரி இப்போ அதை எப்படி சரி செய்வது?

கேட்டையே விளைவிக்கும்
அரசியலுக்காக
ஓட்டு இயந்திரம் கண்டுபிடித்தார்
சுஜாதா!

[கேட்டு, ஓட்டு..எப்படி?..என்ன இது Software ல Programming Version மாதிரி upgrade பண்ணிட்டே இருக்கியேன்றேளா?]

சரி என்ன இப்போ rhyming ஆ இருக்கனும் அவ்வளவு தானே..current hot topic எது? அதை எடு..இதோ க்ளரிஹ¤!!

தொடாத இடம் தொட்டு
படாத பாடு படுகிறார்
மடாதிபதி
ஜெயந்திரர்!!

[அதுவா வருதுப்பா!]

அடுத்து ஒரு பெரிய பிரபலத்தைப் பற்றி..

நல்ல பெயர் எடுப்பான்
எல்லா புகழும் அடைவான்
இன்று யாருக்குமே தெரியாத
பிரதீப்

இதில் க்ளரிஹ¤ வின் இலக்கணம் பொருந்தியிருக்கிறதா என்று பார்ப்போம்.

1. 4 வரியில் இருக்கிறது
2. ஒரு பிரபலமானவரை கேலி செய்வது - இங்கு நான் என்னை பிரபலமானவனாய் காட்டியிருப்பதே கேலி செய்வதாகிறது!
3. ஓரளவுக்கு Rhymingஆகவும் இருக்கிறது..

என்ன இப்போ ஒத்துண்ட்டேளா?

"நினைப்பதெல்லாம் நடந்து விட்டால் தெய்வம் ஏதுமில்லை" பாட்டு ஞாபகத்திற்கு வருகிறது..ஆம்! நேற்று என் ப்ளாகில் மட்டும் ஏதோ Errorஆம். நாங்கள் எங்கள் Engineer களை கேட்டு விட்டு சொல்கிறோம் என்று Blogger.com காரர்கள் என்னை கழுத்தைப் பிடித்து தள்ளாத குறையாய் வெளியே அனுப்பி விட்டார்கள்!! அதனால் அதை இன்று பதிகிறேன்..இன்று என்னை உள்ளே விட்டு விடுவார்கள் என்று நம்புகிறேன்!! நீங்கள் இந்த விளம்பரத்தைப் பார்த்தால் என்னை உள்ளே விட்டு விட்டார்கள் என்று தெரிந்து கொள்ளுங்கள்..

So, Start Camera! Action!!

இந்த விளம்பரத்திலும் வசனம் இல்லை..பின்னனி இசை மட்டும் தான்..

ஒரு வயதானவர் கவலையாய் உட்கார்ந்திருக்கிறார். அவருடைய மகன் அவரை கன்னாபின்னா என்று திட்டுகிறான்..[என்ன புரிஞ்சிருச்சா..முதல்ல கேளுங்கப்பா!!]அவர் கவலையாய் வீட்டை விட்டு வெளியே வருகிறார். தெருவில் மெல்ல நடந்து செல்கிறார்.

அவருடைய மகன் திட்டியது ஞாபகம் வருகிறது..[அவருடைய மகனின் முகம் close-up] வெறுத்து சிறிது தூரம் செல்கிறார்..தெருவின் அந்தப் பக்கத்துச் சுவரில் அந்த ஆணுரை விளம்பரம். அதையே ஏக்கமாய் பார்க்கிறார்!! அவருடைய மகன் திட்டியது ஞாபகம் வருகிறது..[அவருடைய மகனின் முகம் close-up]

இதை அன்னைக்கே உபயோகிச்சிருந்தா இன்னைக்கு எனக்கு இந்த நிலமை வந்துருக்குமா என்பது போல் பார்க்கிறார்!

அந்த சுவரின் விளம்பரத்தின் close-up!

இது கொஞ்சம் Naughty Advertisement வகையைச் சார்ந்தது..இந்த ஆணுரை உபயோகிச்சிருந்தா அந்த பையன் இருந்திருக்கவே மாட்டான்..ஆனா அவருக்கு வாரிசே இல்லாம போயிருக்குமே என்றெல்லாம் நீங்கள் கேட்கக் கூடாது..

இந்த விளம்பரத்துக்கு சொக்கலிங்க பாகவதர் தான் சரியானவர் என்று எனக்குப் படுகிறது..என்ன ப்ரயோஜனம்? இப்போ அவர் இல்லையே? பூர்ணம் விஸ்வநாதனைப் போட்டா? No No..இந்த மாதிரி விளம்பரத்துகெல்லாம் நம்ம காதல் மன்னன் தான் சரியா வருவாரு!! Yes!! My Choice is ஜெமினி கணேசன்!! எப்படி?

இப்போதைக்கு இது தான்..ஜுட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்!!

என்ன பையன் திடீர்னு advertisement ல தாவிட்டான்னு நீங்க நினைக்கிறீங்களா? சொல்றேன் சொல்றேன்!

அன்னைக்கு தெரியாத்தனமா என் கூட வேலை பார்ப்பவனிடம் இங்கே ad agencies எங்கே இருக்கு? உனக்கு ஏதாவது தெரியுமான்னு கேட்டேன்! அவன், அதுக்கு என்
friend ஒருத்தன் இருக்கான்..நான் அவன் address தர்றேன், ஆனா அதுக்கு முன்னாடி "பேனா" வுக்காக நீ ஒரு script எழுதுன்னுட்டான்..கடன்காரன்!! ஐய்யா அதுல என்னோட
திறமையை பாத்துட்டு அப்புறம் தான் address தருவாராம்!! [என்ன இப்படி கிளம்பிட்டாய்ங்க?] புதுசா பள்ளிக்கூடத்துல சேர்றவன்கிட்ட ALGEBRA ல ஒரு கணக்கு போட
சொல்ற மாதிரி இருக்குப்பா...[தெரிஞ்சா நான் ஏண்டா schoolல சேர்றேன்!!] தவளை தன் வாயால் கெடும்ன மாதிரி வாயைக் கொடுத்து மாட்டிகிட்டாச்சு..நமக்கு இந்த மானம்
மாரியாத்தா..சூடு சூலாத்தா எல்லாம் இருக்கோல்லியோ? சரி கழுதை நம்ம யோசிச்சி பாப்போமேன்னு சவாலை ஏத்துகிட்டேன்!! [கட்டவிரல் காட்டி intervel எல்லாம் போடாம!!]

எதையும் மிகைப்படுத்திக் காட்டுவது தானே விளம்பரம்! இங்கே நான் யோசித்த சில..[சத்தியமாப்பா..]

IVth Std. A Section

Miss: சரி இன்னைக்கு பாடம் முடிஞ்சது!..இப்போ என்ன பண்ணலாம்?
[பசங்க ஆளாளுக்கு ஒரு விளையாட்டு பேரை சொல்றாங்க!]
ஒரு பையன்: [எழுந்து நின்று] Miss! Imposition எழுதலாம்!!
Miss: [Close up] அதிர்ச்சியுடன் அவளைப் பார்க்கிறாள்..
பையன்: [Close up] பெஞ்சில் தலை சாய்த்துக் கொண்டு தன்னுடைய impositionஐ தொடர்கிறான்!
[I will do my home work regularly என்று முடித்து அடுத்த lineக்குப் போகிறான்..தன்னுடைய பேனாவை பார்த்துக் கொண்டே...]
Background: வசீகரமாக பேனாவின் பெயரைச் சொல்கிறது.. முடிந்தால் ஏதாவது ஒரு Quotes.."Make your mark!" இப்படி ஏதாவது..

Bank

1: ஒரு DD ஐ fill பண்ணிட்டு அதை சரி பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான்..
2: Sir! Pen please?
1: ஏன் சார், பாங்க் வந்தா பேனா கொண்டு வரனும்னு தெரியாதா?[முறைத்துக் கொண்டே கொடுக்கிறான்!]
2: எழுதி விட்டு ஒரு முறை அந்தப் பேனாவைப் பார்க்கிறான்..[Cut]
[அடுத்த முறை இருவரும் பாங்க்கில் சந்திக்கிறார்கள்..இருவரிடமும் பேனா!]
3: [2மவனிடம்] Sir! Pen please?
2: ஏன் சார், பாங்க் வந்தா பேனா கொண்டு வரனும்னு தெரியாதா?
[1மவனைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே கொடுக்கிறான்]
3: எழுதி விட்டு ஒரு முறை அந்தப் பேனாவைப் பார்க்கிறான்..[Cut]

1 & 2 இருவரும் வெளியே வந்து பார்க்கிறார்கள்..3மவன் கடையில் அதே பேனாவை வாங்கி இவர்களைப் பார்த்து அசடு வழிகிறான்! இருவரும் தங்கள் பேனாவுடன் சிரித்துக்
கொள்கிறார்கள்...Background: வசீகரமாக பேனாவின் பெயரைச் சொல்கிறது.. முடிந்தால் ஏதாவது ஒரு Quotes.."Your 6th Finger" இப்படி ஏதாவது..

Magic

[இதில் வசனமே இல்லை...நல்ல ஒரு ஜிங்கிள்ஸ் போடலாம்..]

அலுவலகம்

விளம்பரநாயகன் பேனாவை ஆட்டி ஆட்டி ஏதோ சொல்கிறான்..அவனுடைய boss தலையை ஆட்டி ஆட்டி அவன் முதுகைத் தட்டிக் கொடுத்துப் போகிறார். அவனுக்கு
ஒன்றும் புரியாமல், இதற்கு முன் அவர் எப்படி வள் வள் என்று விழுவார் என்று நினைத்துப் பார்க்கிறான்..இன்று எப்படி இப்படி ஆனார் என்று யோசிக்கிறான்..[கையில்
பேனாவுடன்!][Cut]

வீடு

பேனாவை ஆட்டி ஆட்டி மனைவியிடம் ஏதோ சொல்கிறான்..அவள் தலையை தலையை ஆட்டுகிறாள்..மறுபடியும் அவளின் ருத்ரதாண்டவத்தை நினைத்துப் பார்க்கிறான்!
[கையில் பேனாவுடன்]

பேனாவை ஆட்டி ஆட்டி குழந்தையிடம் விளையாடுகிறான்..அது தலையை தலையை ஆட்டுகிறது..அது சதா எப்படி இவனிடம் அழுதது என்று நினைத்துப் பார்க்கிறான்!
[கையில் பேனாவுடன்]

ஒன்றும் புரியாமல் பேனாவை உற்றுப் பார்க்கிறான்!Background: வசீகரமாக பேனாவின் பெயரைச் சொல்கிறது.. முடிந்தால் ஏதாவது ஒரு Quotes.."Start your magic"...இப்படி ஏதாவது..

இதை எல்லாம் அவன்கிட்ட சொன்னேன்..நல்லா இருக்குன்னான்..சரி இப்போ "காருக்காக" ஒரு விளம்பரம் செய்ன்னான்...

அது அடுத்த பதிவில்...