சென்ற வாரம் லாஸ் ஏஞ்சல்ஸுக்கு ஒரு ட்ரிப் அடித்து வந்தேன். 4 நாட்களில் 40 இடங்களைப் பார்த்தே ஆக வேண்டும் என்ற ஒரு சராசரி இந்திய மனப்பான்மையோடு!! வேலையை விட விடுமுறைகள் அதிக பளுவாகிவிடுகிறது இந்தியர்களுக்கு. யுனிவர்சல் ஸ்டூடியோஸ், டிஸ்னி லேண்ட், சீ வேர்ல்ட் 4 நாட்களில் கவர் பண்ண வேண்டும் என்பது ப்ளான். டிஸ்னி லேண்டிற்கு முழுதாய் இரண்டு நாட்கள் இருந்தாலும் பத்தாது! அத்தனை இருக்கிறது. ஆனால் அதெல்லாம் குழந்தைகளுக்குத் தான் என்று தோன்றுகிறது. எத்தனை ராட்டினங்களில் தான் ஏறுவது? அதிலும் அமேரிக்காவில் ராட்டினம் ஒவ்வொன்றும் ராட்டினமாகவா இருக்கிறது. எல்லாம் கொல வெறி பிடித்தவர்களைக் கொண்டு வடிவமைத்திருப்பார்கள் போலும். இங்கு குழந்தைகளும் அதே கொலை வெறியுடன் தான் பிறக்கிறார்கள். அத்தனை பெரிய ரோலர் கோஸ்டரைப் பார்த்தால் கொஞ்சமாவது பயம் வேண்டாம் கண்ணில்? சின்ன புள்ளத்தனமா இல்லையே....அவ்வ்வ்வ்!!

பெரிதாகப் பார்க்க படத்தின் மீது கிளிக்கவும். [நல்ல படங்கள், அவசியம் க்ளிக்கிப் பார்க்கவும்!]

சோ, இதையெல்லாம் சொல்லி ஒரு வழியாய் என் குடும்பத்தாரை கன்வீன்ஸ் செய்து 4வது நாள் மலிபு என்ற இடத்துக்குச் சென்றோம். அங்கே ஒரு வெங்கடேஷ பெருமாள் கோவில் இருக்கிறது. நான் கோவிலுக்குக் கூப்பிடுவதை என் மனைவியால் தாங்க முடியவில்லை. [அப்படி என்றால் ராட்டினங்கள் என்னை என்ன பாடு படுத்தி இருக்கும்!!] என்னைப் பொறுத்தவரை விடுமுறை என்பது ரிலாக்ஸ்டாக இருக்க வேண்டும். 3 நாட்கள் ஒவ்வொரு ஷோவுக்கும் ஓடி ஓடி கால்கள் வலுவிழந்து விட்டன. எனக்கு கோவில் ஒரு சாக்கு தான், ஊரைப் பார்க்க வேண்டும் என்பது தான் என் ஆசை.

நான் நினைத்ததை விட மலிபு அற்புதமாய் இருந்தது. சுற்றிலும் சிறு சிறு பச்சைப் பசேலென்ற குன்றுகள், ரம்மியமான க்ளைமேட் ஊட்டியை நினைவு படுத்தியது. கோவிலும் அருமையாய் இருந்தது. அதிலும் அங்கு வாழும் நம்மவாக்கள் கோவில் கட்டியதோடு நில்லாமல் அங்கு ஒரு மண்டபம் கட்டி புளியோதரை[$3], தயிர் சாதம்[3$] + பச்சடி, காப்பி[$1], டீ[$1] விற்கிறார்கள். பர்கர் கிங், சப் வே என்று செத்துப் போய் அடங்கிப் போயிருந்த நாக்கு ஏசுநாதரைப் போல் உயிர்த்து எழுந்தது! அந்த மண்டபத்தில் நடராஜர் ஒற்றைக் காலில் நின்று கொண்டிருந்தார்! "அது சரி, நீங்க ஒத்தைக்கால்ல நிக்காதீங்க, ஸ்டேஷனுக்கு ஆகாதுல்ல?! என்ற நான் கடவுள் வசனம் ஞாபகம் வந்தது! அந்தக் கோயிலை ஒட்டி ஒரு பெரிய பார்க். பெரிய பெரிய வேன்களோடு ஆங்காங்கே கூடாரம் அமைத்துக் கொண்டு கேம்பிங். வாழப் பிறந்தவர்கள். ரெஸ்ட் எடுத்து டயர்ட் ஆனால், சுற்றி இருக்கும் மலையில் ஏறுகிறார்கள். மலை மேல் ஒரு லேக்கும் இருக்கிறது. எங்களுக்கு நேரம் இல்லாததால் மலையேற முடியவில்லை. கடைசி நாள் ட்ரிப் மற்ற மூன்று நாட்களை விட அருமையாய் அமைந்தது!! கலிஃபோர்னியாவில் வசிப்பவர்கள் கொடுத்து வைத்தவர்கள். கடல் இருக்கிறது, பச்சைப் பசேலென்ற மலை இருக்கிறது, அருமையான சீதோஷ்ன நிலை!! ஆனால் இவை எல்லாமே மன் ஹேட்டன் பீச்சில் காரை பார்க்கிங் பண்ண ஒவ்வொரு தெருவாக அலையும் போது அடிப்பட்டுப் போகிறது!! (அதிலும் திங்கள் கிழமை மதியம் முன்று மணிக்கு!)

மறுநாள் ஆபிஸ் போனதும் என் மேனேஜர் [அவரும் இந்தியர்] என்னிடம் ஆர் யு டயர்ட்? என்று கேட்டார். எந்த வெள்ளை காரனாவது விடுமுறை கழித்து வரும் ஒருவனிடம் இப்படி ஒரு கேள்வியை கேட்பானா? பாம்பின் கால் பாம்பறியும்!