பெருங்குளத்தூர் இறங்கியதும் ஒரு விழுப்புரம் பேருந்து கண்ணில் பட்டது. மதுராந்தகம் பைபாஸ்? என்ற கேள்விக்கு நடத்துனர் தலை ஆட்டியதும் வண்டியில் ஏறி வழக்கம் போல் ஜன்னல் இருக்கையை தேடினேன். ஓட்டுனர் இருக்கையின் பின் உள்ள இருக்கையில் ஒரே ஒரு பையன் மட்டும் உட்கார்ந்திருந்தான். அவன் பின்னால் உள்ள இருக்கை காலியாய் இருந்தது. ஒரு மணி நேரம் நிம்மதியாய் காற்று வங்கிக் கொண்டே போகலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டு அமர்ந்தேன். முப்பத்தி இரண்டு ரூபாய் கொடுத்து சீட்டு வாங்கிக் கொண்டேன். பேருந்தும் நன்றாகவே இருந்தது.  பேருந்தில் கியர் பாக்ஸில் ஒரு சின்ன ப்ளேயர் ஒன்று இருந்தது. "ஹர ஓம் நமச்சிவாயம், ஹர ஓம் நமச்சிவாயம்" என்று எஸ்.பி.பி பக்தி பரவசமூட்டிக் கொண்டிருந்தார்! வண்டி கிளம்ப ஆயுத்தம் ஆனதும் ஒரு அப்பா தன் இரண்டு மகள்களுடன் பேருந்தில் ஏறினார். சுற்றி முற்றி பார்த்தவர் அந்த இரண்டு பெண்களையும் அந்த பையன் பக்கத்தில் உட்காரச் செய்தார்! [எப்படித் தான் கண்டு புடிக்கிறாங்களோ!] அவர் எதிர் பக்கம் இருந்த இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டார். அந்தப் பையனிடம் இந்தப் பக்கம் உட்காந்துக்குறியா என்று கேட்டார். அவன் அசைந்து கொடுக்கவில்லை. சரி போகட்டும் என்று விட்டு விட்டார். நடத்துனர் வந்து சீட்டு கொடுத்துக் கொண்டே அவர்களை பார்த்தார், என்னை பார்த்தார். நீங்க கொஞ்சம் முன்னாடி வாங்க. சொல்லி முடிப்பதற்குள் நான் எழுந்து விட்டிருந்தேன்! நீங்க பின்னாடி போங்கம்மா என்று அவர்கள் குடும்பத்தை ஒன்று சேர்த்து வைத்தார். [எப்படித் தான் கண்டு புடிக்கிறாங்களோ!] அந்தப் பையன் அருகில் நான் உட்கார்ந்து கொண்டேன். எஸ்.பி.பியின் குரல் ஒரு படி மேலே கேட்டது. சரி ஓட்டுனர் கண்ணாடி வழியாய் சாலையை பார்க்கலாம் என்று நானே என்னை சமாதானப்படுத்திக் கொண்டேன். நடத்துனர் அந்த அப்பாவிடம், அப்புறம் அவன் சீண்டுவான், தொல்லை செய்வான்...யாரு கண்டா...என்ன சார் சொல்றீங்க? என்று மெல்ல வினவிக் கொண்டிருந்தார். அவரும் பெண்ணை பெற்றிருப்பார் போல் இருக்கிறது.